Week 5 in The Gambia

Dit weekend is het heel warm geweest in Gambia. Ik schat zo’n 40 graden. We zouden dit weekend eigenlijk naar Serekunda gaan, daar is een grote markt. Maar omdat het zo warm was zijn we naar Senegambia gegaan en hebben we lekker aan het zwembad gelegen. Het was echt genieten hoor. Een super mooi hotel met een bar ín het zwembad. Lekkere cocktails en smooties drinken.. mmmm. Zondag, later op de middag wilde Maartje, Jill, Aukje en ik naar de babyceremonie gaan. We kwamen aan bij de compound en de poort was dicht en we hoorde verder ook geen geluiden. Ah shit, dit hebben wij weer… eerst goed kijken of we wel bij de goede compound waren.. Jep, we waren zeker bij de goede compound. Wij heel voorzichtig de poort open maken en riepen naar binnen om te kijken of er iemand aanwezig was. Er kwamen een aantal vrouwen en kinderen en we mochten naar binnen komen. Het bleek dat de ceremonie ’s morgens al was geweest, maar gelukkig waren we nog van harte welkom. We hadden wat baby kleertjes gegeven en nog wat gepraat met de mensen. Het was wel erg jammer dat we niet wisten dat die ceremonie ’s morgens plaats vond. Dit had ik wel mee willen maken. ’s Avonds waren we uitgenodigd op een compound waar andere studenten verblijven. We kregen eerst heerlijk buffet en daarna kwam een Jambe band optreden. Er kwamen ook lokale mensen kijken en deden af en toe mee dansen.

Maandag was mijn eerste dag bij het ziekenhuis in Brufut. Dit doe ik op de maandag samen met Aukje. Eerst moesten we een vrouw ophalen die ons mee zou nemen naar het ziekenhuis. Toen we bij haar compound aankwamen was de vrouw nergens te bekennen. De bewoners die ook op die compound wonen, konden ons niet helpen omdat ze simpel weg geen Engels spreken. Na haar 2 keer gebeld te hebben, pakte ze eindelijk haar telefoon op en zei ze dat ze er direct aan zou komen. Samen gingen we een taxi zoeken, waar je ook weer veel geduld voor moet hebben. Uiteindelijk waren we aangekomen bij het ziekenhuis in Brufut. Het zag er allemaal netjes uit en er waren al veel zwangere vrouwen en vrouwen met baby’s aan het wachten. Ik werd naar Marie Joof gebracht, de vrouw die daar alles regelt. Ze was erg vriendelijk en ze vertelde dat ik haar vandaag mocht helpen. Ik mocht formulieren invullen voor zwangere vrouwen en vertellen waar ze steeds heen moesten gaan (naar het laboratorium of ze moesten nog een vaccinatie halen) ook mocht ik tabletten klaarmaken voor de vrouwen die ze moesten nemen. Ook waren er nieuwe vrouwen, waarvoor ik het formulier in mocht vullen. Daar maak je ook weer zoveel mee. Meisjes van 16 die zwanger zijn/ vrouwen die niet weten waar ze wonen / vrouwen die niet weten hoe oud ze zijn of die de namen van hun eigen kinderen niet meer weten…. Niet te geloven. Later na ben ik nog even bij Aukje gaan zitten. Daar hadden toevallig 2 vrouwen ruzie. Geen idee waarom, maar het ging er toch redelijk heftig aan toe. Toen ik later na een van die 2 vrouwen zag, was haar kleding kapot gescheurd. Samen met Aukje zaten we bij de baby’s die een vaccinatie kregen. Één voor één hoorde je de baby’s huilen als ze een vaccinatie kregen. Ze worden ook best hardhandig aangepakt als ze een spuit krijgen. Er werd ook al gevraagd of Aukje spuiten wilde zetten, terwijl zij dit nog nooit heeft gedaan.. dit heeft ze natuurlijk ook niet gedaan. Ik vond dit wel heel leuk om weer mee te maken, heb er ook veel kunnen dingen kunnen doen en heb nieuwe dingen gezien. Dinsdag liep ik weer met Marie Joof mee in een ziekenhuis bij Tanjeh. Op loopafstand van onze compound, dat was echt ideaal. Ik mocht weer formulieren invullen en de zwangere vrouwen medicijnen geven. Verder was er niet veel verschil met maandag, maar ik heb evengoed mijn ogen uitgekeken met wat ik daar allemaal mee maak. Super leuk en leerzaam! ’s


Middags wilde Aukje en ik met de auto naar Senegambia gaan. Dit werd ons wel moeilijk gemaakt. Er was namelijk nergens diesel te bekennen. Alle tankstations zaten zonder brandstof. Een paar Nederlanders op de compound zeggen dat de president hier achter zit, omdat er nieuwe verkiezingen komen. Zo kan hij beloven aan de mensen hier dat hij ervoor gaat zorgen dat er altijd genoeg brandstof is. Maar hier mogen wij verder niet over praten met de lokalen mensen. Mocht iemand van de overheid horen dat wij over de president praten, kun je zo opgepakt worden blijkbaar. Of het echt waar is of de president hier achter zit, weet ik niet. Diesel hebben we die dag in ieder geval niet meer kunnen krijgen.

Woensdag heb ik Sinterklaasje mogen spelen op stage. Ik had namelijk namens de eerste jaars studenten van Gilde Opleidingen dozen mogen uitdelen. In die dozen zaten allerlei materialen die leraren en leerlingen kunnen gebruiken op school. Samen met de directeuren van school hebben we één voor één de dozen bekeken en gekeken bij welke groep die doos met materialen het beste paste. Toen we de dozen gingen uitdelen moesten de leerlingen eerst de brief voorlezen die in de doos zat, die brief is geschreven door de studenten van Gilde Opleidingen. Nadat de brief voorgelezen was, werden er materialen uitgedeeld aan de leerlingen. Een ding vind ik hier zó apart, bijna niemand zegt bedankt als ze iets krijgen. Laatst waren we met een aantal werknemers van de compound stappen en toen betaalde wij een aantal keer de drankjes. Ze pakken het drinken, zonder bedankt te zeggen. Maar goed, dat zal wel gewoon normaal zijn. De meeste leerlingen op de school zeiden ook geen bedankt. Vaak als er een leerling begon, volgde de rest vanzelf wel. Het was wel erg leuk om te zien dat de meeste leerlingen zo blij waren met een pen, potlood of schriftje. Ik heb een aantal leraren van klassen de opdracht gegeven om een brief terug te schrijven naar het Gilde. Hopelijk krijg ik van iedereen brieven terug zodat ik die mee kan nemen naar Nederland.

Donderdag hadden Aukje en ik samen met leraren van de Lower Basic School een activiteit georganiseerd. We hadden namelijk geld gesponsord zodat leerlingen van stream 5 (200 leerlingen) een ochtend konden koken. Dit waren gerechten die ze in Gambia maken. In Gambia heb je 4 soorten stammen: de Wolof, Jola, Mandinka, Sarahula. We hadden 2 stammen uitgekozen, daarvan hebben de leerlingen en de leerkrachten de gerechten gekookt. Toen we aankwamen op school, moesten we wachten tot we konden beginnen. We waren al bang dat ze niks voor hadden bereid en dat het een grote chaos zou worden. Dit viel gelukkig mee, we gingen naar de keuken van de school en daar stonden hele grote pannen. Alle ingrediënten waren door de leerlingen gehaald en de meeste meisjes kregen taken, wat ze mochten voorbereiden. De jongens hoefde niks te doen dus die hebben de hele ochtend toe mogen kijken hoe wij aan het koken waren. Een aantal meisjes waren de vis schoon aan het maken en de ingewanden eruit aan het halen, dat zag er echt smerig uit. Er zat zelfs vis op het hoofd van de meisjes. Andere mochten groente schoonmaken en fijn maken, rijst sorteren en kneden. Nadat al het eten gekookt was mochten we een aantal dingen proeven. Rijst, groentes en natuurlijk de vis. Eerst durfde ik het niet maar uiteindelijk toch nog een stukje vis gegeten. Ook nog een stuk van een hoofd van een vis, dit was geen succes … De leraren waren zelf ook vis aan het eten. Ze stoppen dan een heel stuk vis in de mond en alles wat ze niet opeten spugen ze zo op de grond, daar krijg je dus echt geen honger van. Op het laatst van de ochtend ging iedereen voor ons zingen om Aukje en mij te bedanken, dit was wel een kippenvel momentje. Heel erg leuk dat ze dit deden voor ons. De activiteit was zeker geslaagd en volgens mij heeft iedereen genoten van het eten.

Vrijdag had ik weer een dag stage in mijn eigen klasje. Toen ik de klas binnen liep waren alle leerlingen weer heel enthousiast en lief. Ik had een aantal schriften mee genomen voor de leerlingen uit de klas die dat niet kunnen betalen. Nadat we de registratie gecontroleerd hadden begonnen we met rekenen. Ik ging kijken hoe de leerlingen werkten die een schrift hadden gekregen, omdat ik benieuwd was hoe goed zij kunnen schrijven. De leerlingen die geen schrift kunnen betalen hebben pech, zij kunnen niks doen tijdens de lessen dan opletten en kijken wat andere leerlingen opschrijven. Al snel kwam ik er achter dat de leerlingen nog geen cijfers of letters over kunnen schrijven. Die leerlingen heb ik telkens individueel moeten helpen, omdat zinnen overschrijven voor hen nog te hoog gegrepen is. Dit had ik niet verwacht.

Toen ik naar huis wilde lopen werd ik nog naar een klas gestuurd die ik spullen had gegeven van het Gilde. Ik liep naar binnen en alle leerlingen uit die klas waren brieven aan het schrijven voor de studenten van het Gilde. Dit was erg leuk om te zien. Ook ik kreeg een brief van de leraar van de klas. Die me bedankten voor alle dingen die ik tot nu toe voor het Lower Basic School heb gedaan. Dit vond ik super leuk om te krijgen!

’s Middags zijn we naar Serekunda gegaan. Hier heb je allerlei winkeltjes waar ze van alles verkopen. Ik heb stof gekocht en naar een man gebracht in Tanjeh. Deze man gaat er namelijk een Afrikaanse rok van maken. Dit kan ik aan het einde van de week ophalen, ik ben benieuwd….
Dit weekendje ga ik lekker genieten, zonnen en rustig aan doen. Van zaterdag op zondag gaan Aukje en ik overnachten in het Senegambia Beach Hotel. Eindelijk een warme douche!

Ps. Voor de mensen die het misschien nog niet gezien hebben. Deze week heb ik een aantal foto’s kunnen plaatsen op deze site. Het zijn er niet veel, dit komt omdat het internet vaak te slecht is afbeeldingen te kunnen uploaden.